Kendisine yapılan tüm kötülüklere ve haksızlıklara rağmen gencecik yüreğindeki insan sevgisini yitirmeyen, o sevgiyle çağdaş Türk yazınına sonsuzlaşan yapıtlar kazandıran Sevgi Soysal’ı yitirdik.
İnsanlar gibi ecel de ona haksızlık yaptı. Sevgi’nin aramızdaki yaşamına henüz kırkıncı baharında son verdi. Oysa o daha mutlu bir insanlık, daha insancıl bir insanlık için savaşıyordu. Türk yazınına daha iyi ürünler vermeye hazırlanıyordu.
Çaresiz hastalığı da, yaşamında uğradığı haksızlıklar gibi serinkanlılıkla karşılamış, o haksızlıklar gibi bununla da akıl almaz bir azim ve bilinç ile savaşmıştı. Ve o savaşı sürdürürken insanlara dağıttığı sevgiyi bir an azaltmamış, çoğaltmıştı.
Bu direnişinde en büyük desteği eşi Mümtaz Soysal idi. Mümtaz, yüreğini kavuran acıyı orada hapsetmiş ne Sevgi’sine, ne de en yakın dostuna acılı gösterilerde bulunmuştu. Kendini avutmak isteyenleri o avutmuştu. Oysa Mümtaz ile Sevgi birbirlerine karşı sevginin, saygının doruklarında idiler. Birbirlerinin üzerinde titrerdiler. Ve Mümtaz, Sevgi’nin çaresiz sona karşı azimli, bilinçli savaşını aynı azim ve bilinçle desteklerken insanüstü bir çabayı daha gerçekleştirmiş, MİLLİYET’teki köşesini bir tek gün boş bırakmamıştı. Haftalardır yurttan binlerce kilometre uzaklıkta, gittikçe eriyen eşinin başında yapayalnız çektiği acıya rağmen…
Mümtaz, Sevgi’sinin son nefesini yurtta almasını sağlayabilmek için ölümün yaklaştığı anda onu alelacele yerleştirdiği uçakta gelirken de bu görevini ihmal etmemişti. Bir insanın yaşayacağı en büyük dramı yaşarken bile, okuyucularına görevini düşünmüştü.
Yazısını sadece bir tek gün, Sevgi’sini toprağa verdiği gün yazamadı. Ve Sevgi dünyada hakettiği birçok iyiliklerin yanı sıra, Mümtaz gibi bir insanın kendine verdiği mutluluğa doyamadan gencecik yaşında gitti.
İki mükemmel insandan birini yitirdik. Tanrı ikincisine uzun ömür versin.
Abdi İpekçi
(Milliyet – 24 Kasım 1976)
Müjde Alganer’in yeni kitabı raflarda
Petek Sinem Dulun’un yeni kitabı çıktı
Nobel adayları arasında bir Türk şair