bir düzen lazım

uyanmış olmanın pişmanlığı
daha fazla diğer günlerden
damarlarında uykusuzluk
özgül ağırlığın karşılığı gam had safhada

mecalsiz bedenin sürdün onu suya
gücünün altında ezilen yanın
sızlayan ılıklığın aktı karıştı aktı
boşluğa sığmadı
hiç bir şey yoktu arada

çelişkili şeyler düşündün
arkana saklanıp yaşamaktansa
kırılmak parçalanmak yavaş yavaş
yok olmak

daha güzel kim kıracaktı
küçük zaferlerini yerle bir eden
sürekli çakıştığın sert ve durağan taşı kim

parçalara ayrıldın
nasıl normal olacaktın
herkes gibi nasıl
insan insanın ardından nereye gidebilir
düşünmedin

sana ait olmayan hikayede
bırak gün doğsun batsın

sana bir düzen lazım

sadece yaşamak için ekmek su uyku
ağzına aynı aynı nefes alnına dayanak
dağılan saçlarını toplaman lazım

eskiyen ekşiyen her şeye
yeni bir örüntü daha
daha akıllıca konuşup akan deliliği durdurman
kıskançlığı ateşte yumuşatman
ve en sonunda yutkunman lazım

uzaklar daha uzaklar belki çıplak bir intihar
bir…beş  yedi derken sekiz
artık durmam lazım