Sofralar

ayağı kırık bir sandalye
üzerine oturtmuyor kimseyi
kimse de yorulmuyor zaten
nereye gittiğini bilmemekten
ve değişiyorlar gölgelerini
güneşin en dik geldiği saatlerde yeryüzüne
umutlarını zulalara koyup giderken

ve ben evlerine dönen düş yorgunu babaların
erzak torbalarında giriyorum evlerine
sıkılgan biraz, babalardan önce buyur edilmekten
sonra sofralar, sofra bezleri, sofralar
sofralar, ağlamaklı kadın yüzleri, sofralar
sofralar, yemeğin fazla tuzları, sofralar
yiyorum
tuzlu tuzlu yiyorum oh ne güzel

ayağı kırık bir sandalye
üzerine oturtmuyor kimseyi
çömeliyorum bir yer sofrasına
sol yanımda küçük bir çocuk-üşüyor
solak bir yalnızlık sağ yanımda